Soms gebeuren er zaken in je leven die zo vreemd en onthutsend zijn, dat je er in eerste instantie niet over wil of kan spreken, net omdat het zo vreemd is, je niet gek wil verklaard worden en misschien ook omdat je het zelf nog niet begrijpt en tijd nodig hebt om het een plaats te geven..
Zoiets overkwam me enkele maanden geleden en alhoewel ik niet alle details ga delen, wil ik dit onwaarschijnlijke verhaal toch aan jullie vertellen, net omdat de boodschap en de kern van het verhaal zo belangrijk is.

Ik was in die periode intensief bezig met het onderzoeken van de effecten van geluid en beeld op gezondheid waar ik ook in 'n vorige nieuwsbrief heb over geschreven en het weekend voordat dit onwaarschijnlijke verhaal zich afspeelde, had ik net het tot dan toe beste video-geluidsfragment in elkaar gestoken..

Relaties

Zo'n half jaar geleden, had ik het ook knap lastig met het thema relaties.. nu nog trouwens...
Niet dat er iets mis was met de vrouwen waarmee ik omging, integendeel, maar het thema verbinding triggert het één en het ander bij me..
Dat heeft het altijd al gedaan en momenteel probeer ik me te focussen op ontmoetingen zonder daar nog één of ander vorm aan te willen hangen..
Dat heeft te maken met een diep verlangen naar vrijheid en het loskomen van allerlei verwachtingspatronen en verplichtingsovertuigingen die in mezelf aanwezig zijn op het moment dat het woord relatie wordt uitgesproken.. en ik benadruk nog maar es even dat het gaat om stukken in mezelf.. niet in de ander...
Het gaat trouwens altijd en enkel om jezelf maar dat is weer een ander verhaal.



Wat me vooral triggerde rond die periode was dat bij ontmoetingen tussen mannen en vrouwen alles verandert wanneer er intimiteit aan te pas komt..
Alles kan vrijblijvend, puur, zuiver en vriendschappelijk zijn maar eens je met iemand het bed hebt gedeeld, wordt het plots erg moeilijk om weg te blijven uit allerlei constructen, verwachtingspatronen en trauma's uit het verleden.
Seksualiteit zit erg diep in ons lichamelijk systeem, is direct verbonden met onze gevoelens van eigenwaarde en het kan een uiterst confronterende spiegel zijn voor onze diepste angsten maar ook een manier naar totale overgave.. en net al die zaken maken nogal wat los.

Gent

Op die bewuste dag bedenk ik me nog maar eens dat ik het beu ben om me steeds te moeten verantwoorden, om anderen duidelijk te maken wat ik wil zonder de pijn die het me doet wanneer ik zie hoe mijn beslissingen anderen kwetsen. Ik ben het beu om dit soort verhalen, om dit soort realiteit naar me toe te halen..
Ik wil me vrij kunnen bewegen, vrij kunnen genieten van de fijne energie die kan ontstaan wanneer twee mensen elkaar in vrijheid ontmoeten.. ook op intiem vlak en dat na het delen van zo'n intiem moment, niet meteen de rekening wordt gepresenteerd in de vorm van exclusiviteitsverlangens, opeising, verwachtingen en hoop.. en opnieuw.. het feit dat dit soort scenario's zich in mijn werkelijkheid voltrekken en ik er steeds mee te maken krijg, duidt in de eerste plaats op een emotionele geladenheid bij mezelf omtrent het thema..
Maar goed, intimiteit, op welke manier dan ook, is een basisbehoefte van elke mens en ik heb een vriendin, Ingeborg (is niet haar echte naam) die ik al lange tijd niet meer heb gezien, opgebeld om elkaar die dag te ontmoeten.
Het plan is voor beide partijen heel duidelijk..
We willen gewoon lekker met elkaar naar bed.
Ik vermoed dat het met Ingeborg kan want ik heb vroeger met haar een 'friends with benefits' relatie gehad en dat liep vlotjes zonder gedoe.
We hebben afgesproken in Gent bij haar thuis en terwijl ik me blij en uitkijkend naar een fijne ontmoeting thuis klaar maak, vraag ik me af of ik met de trein of per auto naar haar toe ga rijden.
Haar appartement bevindt zich immers in een vrij groot en warrig complex en ik ben er ooit wel geweest maar ik twijfel of ik na de ingang de route nog wel zal vinden..
Misschien is het handiger dat ze me komt oppikken aan het station.
Dan loop ik ook niet het risico per ongeluk met m'n oude diesel in de lage emissie zone van Gent te belanden...

Zwart

Ik weet ook dat wanneer ik met de auto ga, ik onderweg nog zal moeten tanken.
Ik sta bijna droog..
Ik zeg nog gedag tegen m'n vader (we wonen samen)... en dan.. ...wordt alles donker.. .. leeg... informatieloos...



… Drie uur later in deze werkelijkheid komt mijn bewustzijn terug in dit lichaam en ik word als het ware opnieuw 'wakker' bij Ingeborg in bed terwijl we heerlijk liggen rollebollen..
"Ik heb een black-out gehad, Ingeborg, ik heb een black-out gehad"..
Ik herhaal het blijkbaar minstens 50 keer terwijl ik me onthutst afvraag wat er aan de hand is..
Wat doe ik hier?
Hoe ben ik hier terecht gekomen?
Een angstig besef komt naar boven Heb ik een hersenbloeding gehad?..
Ik panikeer lichtjes en ik voel me vreemd en verdwaald in m'n hoofd. Ingeborg is apothekeres en kijkt me onderzoekend aan..
Ook zij kent de symptomen van een beroerte maar ik ben verder heel normaal.. en enkel verward.. heel verward..
Ik vraag haar of ze me aan het treinstation heeft opgepikt en nadat ik besef dat ik per auto ben gekomen, weet ik verrekt niet meer waar die auto staat, of ik getankt heb en of ik wel een parkeerticket heb genomen.
Dat is in de stad Gent immers bijna overal verplicht. Ik probeer me iets te herinneren maar er komt niks terug.
We gaan samen op zoek naar m'n auto, vinden hem, zien dat de tank vol is en er een parkeerticket op het dashboard ligt.. twee zelfs.. het eerste ticket met een andere onbekende nummerplaat.



Ik bel m'n vader op om te vragen of hij weet waar ik ben en wat ik hem verteld heb...
Ik heb moeite om samenhangende zinnen te vormen en mijn gedachten lijken ver weg..
Ik besluit om bij Ingeborg te blijven slapen in de hoop dat alles wel terug zal komen.. Ik ben tenslotte 3 uur volledig kwijt..
Alles is ijl en leeg.. ik herinner me niks meer..
"weet je dan niet meer hoe we zijn beginnen vrijen", vraagt Ingeborg me..
"Nee, echt niet.. Ik weet zelfs niet hoe ik jouw appartement heb gevonden.
De nummering is nogal verwarrend..."
Ik snap het niet.
"En je was heel normaal, Erik en het was zo fijn hoe we zijn beginnen knuffelen en verder.. zo fijn..
Je was heel gewoon en heerlijk passioneel, zoals ik je ken..." zegt Ingeborg nog ..

Er komen geen herinneringen terug en zelfs de volgende morgen vraag ik me af of ik de weg naar huis nog wel weet..
Hoe hard ik ook probeer.. ik kan me de route die ik de vorige dag heb gereden, niet visualiseren..

Ik was de dagen voordien ook bezig met het voorbereiden van nieuwe lezingen maar ik heb nu zelfs geen idee meer waarover ze gaan of wat hun inhoud is.. Ik lijk alles kwijt te zijn en het is geen fijn gevoel.
Ik voel sluimerende paniek en ik vraag me af wat er met me gebeurd is..

Hypnose

Een week later is het gat van drie uur nog altijd niet gevuld en het duurt in totaal twee weken voordat ik terug helemaal m'n oude denkvermogen terug heb. Ik weet opnieuw wat ik in m'n lezingen wilde vertellen maar wat er gebeurde tussen mijn vertrek thuis en het zachte bed bij Ingeborg blijft een donkere lege ruimte zonder tijd, zonder informatie..
Nu heb ik al wel eerder iets dergelijks meegemaakt en ben ik ooit tijdens een autorit in Namen (Wallonië) aanbeland ipv Antwerpen zonder te herinneren hoe ik er gekomen was maar toen hoefde ik enkel te rijden..
Dat kan je nog doen op automatische piloot... maar thuis vertrekken, beslissen of je de trein of de auto neemt, de toltunnel nemen, tanken, parkeerticket nemen, het juiste appartement zoeken en met iemand beginnen vrijen... geef toe.. dat doe je niet zonder geestelijk of bewust aanwezig te zijn..
of wel?



Na twee weken bel ik mijn goede vriend Christophe Dierckx op.
Ik moet weten wat er tijdens die drie uur is gebeurd. Christophe is erg bedreven in Hypnose (www.eenbeterplan.be) en als er één persoon is die kan terughalen wat ik verloren ben, is hij het wel.
Onder zijn begeleiding ga ik snel in trance en keer ik terug in de tijd... naar de 3-urige leegte...
Het is er niet leeg.. en ik bevind me als snel buiten de dampkring van de aarde.
Ik zie de kromming van de horizon en diep beneden zie ik mezelf lopen, tanken en aankomen in Gent maar mijn aandacht gaat onmiddellijk naar de drie enorme ruimteschepen die aan de aarde zijn aangemeerd.
Ik zie geen levende wezens, ik ontmoet geen aliens maar ik zie aan de voorkant van de schepen wel landingsplatformen waar kleinere schepen kunnen landen..
Het oppervlakte van die landingsplatformen is geblokt zoals een schaakbord in rood-witte kleuren en de link met de rood-witte draden die gebruikt worden om luidsprekers aan een versterker te koppelen is heel duidelijk voor me..
Het symbool van dit beeld ook. Contact dient te gebeuren via geluid..
De geluiden waar ik aan werk, maken contact mogelijk...



Wanneer ik uit m'n trance kom, begrijp ik dat ik letterlijk en figuurlijk ben weggehaald uit m'n rol hier op aarde,. heel even maar terwijl een andere ik-versie van mezelf gewoon lekker verder deed waarmee het bezig was..
Waarom precies op dit moment?
Waarom niet in m'n slaap?
Het moment waarop dit voorval zich voordeed, voelt als belangrijk.
Ben Ik weggehaald om me duidelijk te maken dat ik me beter zou bezighouden met het verder ontwikkelen van die geluiden ipv m'n energie en m'n tijd te verspillen door wat te liggen rollebollen in Gent?
Ben ik op de vingers getikt?
In eerste instantie denk ik dat en ben ik kwaad op mezelf maar pas later ontdek ik door andere ervaringen dat het helemaal anders in elkaar zit.
Het is ook meteen de reden dat ik deze nieuwsbrief alsnog met jullie wil delen.

Jouw pad

Op het moment dat ik besliste om af te spreken met Ingeborg, koos ik voor mezelf en besloot ik me niet meer aan te passen aan verwachtingspatronen van anderen of schuldgevoelens naar anderen toe.
Ik koos mijn eigen pad en ik koos resoluut voor mijn verlangens.
Deze gebeurtenis gaat niet over sex en ik beweer ook niet dat we lekker met iedereen het bed moeten induiken.. maar in dit geval was de keuze voor intimiteit zonder gedoe een statement om mijn manier van leven te duiden, zuiver zonder pijnstukken naar mezelf en anderen toe.
En op het moment dat wij als mens echt in alle vrijheid ons eigen pad gaan volgen, ontstaat de mogelijkheid tot contact, echt contact, want op zo'n moment maken we verbinding met het diepste in onszelf, onze ultieme vrijheid en enkel in die staat, is er contact mogelijk, niet alleen met andere mensen maar ook met andere dimensies, andere tijdslijnen of zelfs andere beschavingen..


We weten allemaal dat wanneer je in gesprek met een ander reageert vanuit je ego, er geen echte uitwisseling is..
Het wordt een oppervlakkige conversatie tussen persoonlijkheden die heel onderhoudend kan zijn maar geen diepgang kent.. Hetgeen ik gezien heb tijdens die hypnose hoeft zelfs niet echt te zijn en het is misschien een fantasie van m'n eigen brein maar uiteindelijk is dat niet zo belangrijk. De boodschap is dat wel.. 'Volg je eigen pad'! '
Koppel je los van alle patronen die hier in onze realiteit gelden..
Er is niet zoiets als
"Dat hoort niet of dat past niet"
Zolang je niet opzettelijk anderen kwetst en echt bij jezelf blijft, wijst jouw bewustzijn de weg wel.
Meer nog, als jij contact maakt met jouw echte bewustzijn, kan je anderen niet kwetsen want de anderen zijn een spiegel van stukken in jezelf.

En wat er ook gebeurd mag zijn tijdens die 3 uur, ik ben Ingeborg erg dankbaar dat ze niet, zoals de meeste mensen zouden gedaan hebben, de ziekenwagen heeft gebeld om me te laten afvoeren.. ook dat is een mooi voorbeeld om je gevoel te volgen en niet de aangeleerde reflexen, hoe logisch en behulpzaam die ook mogen zijn.
Mijn ervaring zou in een ziekenhuis als een psychose zijn weggeschreven en een paar injecties en een hele reeks onderzoeken later zou ik waarschijnlijk nog verwarder met de overtuiging dat er echt iets mis met me is naar huis zijn gekomen..

Wat in de klassieke geneeskunde als een psychose wordt bestempeld, is in veel gevallen een sleutelpunt waarop de aardse geest of zeg maar ons verstand zich niet meer kan synchroniseren met ons groeiende bewustzijn.
Er ontstaat dan een kortsluiting, net zoals bij migraine maar dan erger.

Het belangrijkste aan dit soort ervaringen en dat geldt eigenlijk voor elke ervaring in deze werkelijkheid, dat je steeds beter begrijpt hoe deze realiteit werkt en door dit voorval zijn er heel wat inzichten in mijn tijdelijke lege geest binnen gesijpeld.. vooral door het feit dat ik tijdens mijn tochtje buiten de atmosfeer van de aarde mijn andere ik gewoon lekker z'n ding zag doen alsof er niks aan de hand was..

Wie is die andere ik?
Ben ik dat nog of heeft er ondertussen een ander bewustzijn mijn aardse lichaam overgenomen?
Hoe kan het dat Ingeborg totaal niks aan me merkte en er helemaal van overtuigd was met de normale Erik te maken hebben terwijl ik vanuit mijn standpunt, er eigenlijk niet meer was en er ook geen herinneringen aan heb tot op de dag van vandaag?
Ik heb dus dat stuk niet bewust doorleefd en dat wil nogal wat zeggen..

Het is duidelijk dat wij als menselijk bewustzijn op verschillende plekken tegelijk aanwezig kan zijn en ook is..
Deze ervarting zet de deur open naar de multiversa theorie en dat wij als bewustzijn, niet alleen op meerdere tijdslijnen aanwezig zijn maar ook dat zelfs vorige levens niet eens in het verleden plaatsvinden maar wel in het nu..


ET