Op stap met het Lucky Strike Honda Bar Team

RACEN DOOR AMSTERDAM

De PR dame van Lucky strike wenst me succes wanneer ik op Jenson Button toestap voor een interview. Haar bloedsuikerspiegel gaat met een klap de hoogte in als één van de rijders van het Lucky Strike Honda BAR team in het gezichtsveld komt en dat gebeurt vandaag zowat heel de dag… Ik, als complete Formule 1 leek vind het een beetje vreemd dat iedereen hier zowat in katzwijn valt als ze nog maar in de buurt van een Formule 1 rijder komen. Tenslotte heb ik net nog samen met Button, Jenson voor de vrienden, Champagne gedronken omdat we teammaat Takuma Sato een pak voor de broek hebben gegeven in een bloedstollende race doorheen Amsterdam…

Nu kan ik al die (vrouwelijke) fascinatie voor zo’n formule 1 piloot wel begrijpen. Er zijn maar een goeie 20 Formule 1 rijders ter wereld dus je slaat sowieso een exclusieve jongen aan de haak. Bovendien draait het allemaal rond geld. Zo verdient Button zo’n slordige 5 miljoen Euro per seizoen, heeft ie onlangs een bootje van 20 meter gekocht, kostprijs 3,2 miljoen en wat de prijzen van auto’s zelf betreft, dat wil je zelfs niet weten…

En dat is er nog het gevaar. Mannen die met de dood flirten, hebben altijd al een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitgeoefend op het vrouwvolk. Denk maar aan de gladiatoren van vroeger. Sommige rijke Romeinse dames doken maar al te graag de koffer in met een man die de volgende morgen zo goed als zeker zou eindigen als een barbecue stick op een speer…

En wat de mannen betreft, is er natuurlijk jaloezie want wie wil er niet rijden in een monster van 1000 pk aan snelheden dik boven de 300 km/u. Aan het eind van de tunnel ligt de eeuwige roem of de eeuwige jachtvelden. Het verschil zit in tienden van seconden, uiterste concentratie en ongetwijfeld heel veel talent…

Superman

… en net dat integreerde me wel…

Jenson Button stapte na een crash tegen 270 km/u na de beruchte tunnel van Monaco opnieuw achter het stuur… beweert een groter deel dan de gemiddelde mens van z’n hersenen te gebruiken als ie rijdt…
“Ik reageer al als het nog maar aan het gebeuren is… Ik voel gewoon wat er met de andere wagens gaat gebeuren….”

Of nog:
“Ik pas me zeer snel aan maar verveel me ook heel vlug. Ik denk altijd vooruit en ik leef in een wereld die veel sneller is dan die van een ander…”
Anderzijds is ie ook lekker bescheiden.
Toen vriendin en zangeres Louise Griffith aan idool mee deed, zat Button in de zaal met een naamkaartje ‘Friend of Louise’ op z’n borst. Z’n drie zussen deed ie een dikke BMW cadeau en ook z’n pa, die z’n laatste cent uitgaf om zoonlief toch maar te laten racen, wrijft nu in z’n handjes…

Het kan verkeren. In ’85 moest paps nog geld lenen om na een wedstrijd benzine te kunnen kopen om terug thuis te geraken. In ’99 kroop Button over de omheining om dichterbij z’n idool Schumacher te geraken.

Vandaag bewondert Button enkel nog de motivatie van de 35 jaar oude Schumi want hij weet dat hij ‘em kan kloppen…
Dus wil ik zo’n superkerel wel eens ontmoeten en dat kan. Ik word immers ingedeeld in het team van Jenson Button om in de Bi Strike Challenge samen met een bende andere journalisten Takuma Sato te kloppen in een race doorheen Amsterdam. Rijden met F 1 karren doen we jammer genoeg niet maar de verschillende proeven maken ons wel duidelijk waar het bij F 1 om draait. Concentratie, teamwork en snelheid.

Bakfiets

In een zoektocht doorheen Amsterdam moeten we verschillende aanwijzingen vinden en enkele al dan niet fysiek inspannende proeven afleggen.

Het begin al met zo’n rottige elektronische ring die je een metalen lus moet laten volgen zonder het te raken. De vorm van de lus in kwestie is gebaseerd op het circuit van Francorchamps, alleen mag het team van Sato aan het rechte stuk beginnen en wij aan ‘La Source’ en dat is een venijnig bochtje. Ons team krijgt meteen het ene na het andere strafpunt op z’n conto tot ondergetekende zo intelligent is om het elektronische ding om te draaien.

Vanaf dan wordt het ook iets fysieker en lopen we zo het team van Sato aan flarden.
Ondertussen hou ik Jenson goed in de gaten. Hij is verrassend snel met het vinden van de aanwijzingen en hij is een leider. Hij neemt meteen het hele team mee op sleeptouw. Hij wil ook absoluut winnen en volgens mij poetst hij ’s avonds om ter eerst z’n tanden samen met zijn lief.
Over andere dingen ga ik het hier nu niet hebben…

Omdat Amsterdam nu eenmaal de stad van de fiets is, zetten ze ons meteen op een echte bakfiets om zo snel mogelijk in estafette door de Amsterdamse straten te denderen. Tricky part is natuurlijk een dikke emmer water in het vooronder waarvan het de bedoeling is niet teveel te verliezen… Snelheid en zuinigheid weet U wel…
Enfin, op de eerste verkeersdrempel ben ik al een halve emmer kwijt maar blijkbaar doet het Sato-team nog veel slechter. Wijle wederom eerst en dat zal ook zo blijven tijdens onze waterfietsrace langs de Amsterdamse grachten waar het Sato-team in één van de tunnels blijft steken. Wist U dat Sato tijdens de F 1 races ook al dikwijls is uitgevallen.

Enfin, terwijl ik uit m’n waterfiets kruip heb ik al één groot verschil met mezelf en Button ontdekt. Ik kan totaal niet fietsen en ik zak bij het uitstappen zowat door m’n benen.
Ik zie het effe zwart voor m’n ogen en ik moet meteen aan m’n eerste vraag tijdens m’n interview met Button denken… een interview tegen de tijd nota bene want ik kreeg maar tien minuten. In een Formule 1 team wordt blijkbaar alles geklokt…

Maxim: “Wat is je lievelingskleur?”
Button: “Heu, lievelingskleur?? Weet ik veel, dat heb ik niet… Pak maar zwart dan…”
Oei… 300 km/u rijden en zwart als lievelingskleur?… Oepsie…

Maxim: Enneu… heeft een F 1 piloot ook een creatieve kant?… F 1 racen is nogal macho, mannelijk zeg maar… Heb je ook een vrouwelijke kant die je naar boven laat komen?
Button: Goh… Daar vraag je me wat… Ik zou heel graag een hond kopen…

Maxim: Heu…Right! OK, effe serieus nu, wat voor eigenschappen heeft een goeie formule 1 piloot nodig?
Button: Je hebt heel goeie ogen nodig, good focus!, je moet hard willen werken, heel competitief zijn… Alleen m’n vriendin mag af en toe winnen…

Maxim: Kan je jezelf dan nog wel ontspannen?
B: Goh, ik ben nogal een actieve jongen, tot in het vervelende toe. Ik kan absoluut niet stilzitten. Een filmpje kijken is voor mij een drama. Na 20 minuten ben ik dat beu. Ik ‘moet’ steeds iets doen… tot groot ongenoegen van m’n girlfriend..Bij een wandeling in the park begin ik steevast te lopen… Daarom wil ik ook een hond…

M: En hoe vertaalt die hyperactiviteit van jou zich in het gewone verkeer. Ben je een hardrijder?
B: Nee, helemaal niet! Ik vind het heerlijk om met m’n Honda NSX traag door de stad te rijden.

M: Yeah right! Ik heb je vandaag wat in de gaten gehouden… Je bent een echt leiderstype. Wist je dat?
B: Tja, en nochtans heeft F 1 alles met een team te maken. Alleen kan je niks maar eens je als piloot de baan oprijdt, ben je wel alleen. It’s all up to you! Naast de baan ben ik eigenlijk niet zo’n leiderstype. Ik laat beslissingen liever aan iemand anders over…

M: Heb je eigenlijk nog andere interesses? Wat zou je vb willen doen als je geen F 1 rijder was geworden. Tenslotte zijn er maar een twintigtal zitjes ter wereld.
B: Ik wil gewoon niks anders doen en ik heb ook nooit een ander plan voor ogen gehad.
“I had to do this!” Ik heb er nog geen seconde over nagedacht wat ik later wil gaan doen. Momenteel ben ik voor 200 % gefocused op F 1. Bovendien ben ik veel te technisch om me met… zeg maar bloemenschikken te gaan bezighouden. Creatief zijn, is m’n ding niet.

M: Ben je nooit bang? Wat is angst trouwens voor jou?
B: Ik heb alleen maar angst als ik geen controle meer heb. Ik haat het om passagier te spelen. Of het nu in een vliegtuig of op een fiets is. Ik wil gewoon niet meerijden. I have to be in control! Je zal me dus ook nooit achterop een motorfiets zien stappen.

M: Vind je het trouwens niet vreemd dat autocoureurs nooit overstappen naar de motorfiets terwijl het wel dikwijls gebeurd dat een motorracer fin de carrière succesvol overstapt naar de auto racerij? Rij je zelf motor?
B: Noop! Nooit mee gereden. Ik ben gewoon altijd met vierwielers bezig geweest. Het is gewoon een heel ander iets…

M: Hoeveel uur per week breng je in je F 1 bolide door?
B: Goh! Dat varieert enorm maar als ik er en gemiddelde zou moeten opplakken…. Mmmmm… Laat ons zeggen zo’n 24 u per week zit ik achter het stuur en het grootste deel van die tijd bestaat dan nog uit testwerk… Ik doe natuurlijk ook veel andere training…

M: Zoals?
B: Nekspieren zijn heel belangrijk. In F 1 is het niet zozeer de pure snelheid die belastend is maar wel de richtingsveranderingen. In een bocht voel je pas de snelheid en wordt het hoofd verschrikkelijk hard naar de buitenkant gedrukt. Ik doe dan ook veel oefeningen met een helm met gewichten of met een bungee-elastiek rond m’n hoofd.

M: Hoe komt het volgens jou dat er geen vrouwelijke F 1 drivers zijn? Kunnen ze het lichamelijk niet aan?
B: Er zijn wel enkele vrouwen in het circuit maar ik denk dat het eerst en vooral een kwestie van opvoeding is. It’s not a womens thing…en ik denk dat de meeste vrouwen inderdaad fysieke kracht zouden tekort komen… algemeen gezien dan toch… Een formule 1 wagen is fysiek enorm belastend.

M: Wat is het verschil tussen jou en een rijder zoals Michael Schumacher?
B: Wel, eerst en vooral is er het verschil in ervaring. Schumie gaat al zo lang mee. Verder hebben we beide dezelfde vloeiende rijstijl maar ik bewonder vooral z’n motivatie na zoveel jaren. Ik ben er van overtuigd dat ik het zelf nooit zo lang zal uithouden. Op m’n 35ste zal ik allang opgebrand zijn.

M: Ben je bevriend me ‘em?
B: In het F 1 circus heb je niet echt veel vrienden. We zijn allemaal teveel met onszelf bezig. Enkel met David Coulthard heb ik een echt goeie band.

Ik heb wat te doen met die Jenson, zo zonder vrienden en ik geef hem dan ook nog wat goeie raad i.v.m. rijtechniek en zo van die mannelijke dingen. Het schijnt te helpen want het weekend daarna haalt Button z’n eerste podium in Monaco. Momenteel staat ie zelfs op de derde plaats in de algemene rangschikking. Sato doet iets minder met de zevende stek maar dat is ook logisch.

In de Amsterdamse grachten hebben wij van Maxim hem samen met Button ook al geklopt al heeft Sato tenminste blauw als lievelingskleur…

Maar Sato is natuurlijk Button niet.

In tegenstelling tot de hyperactieve Jenson doet Sato in z’n vrije tijd het liefst van al gewoon niks.. al zegt ie nadien dat ie eigenlijk geen vrije tijd heeft… Dus doet hij eigenlijk nooit niks en is hij dus een beetje zoals Button.. als je begrijpt wat ik bedoel… waarmee ik maar wil zeggen dat Formule 1 piloten gewoon geweldig goed zijn in één ding en dat is hard en precies rijden met een 1000 pk bom…

Ik vraag me trouwens af wat voor soort hond Jenson gekocht heeft…

Tekst: Erik Tanghe